กล่าวนำ
        พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติไทย ประชาชนชาวไทยกว่าร้อยละ ๙๕ นับถือศาสนาพุทธ แม้ว่าจุดกำเนิดของพระพุทธศาสนาจะมาจากประเทศอินเดียก็ตาม แต่ตลอดระยะเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมา พระพุทธศาสนาได้เผยแผ่ทั่วไปในประเทศไทย อาจกล่าวได้ว่าเมืองไทยเป็นศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนา หลักธรรมของพระพุทธศาสนา เป็นแนวคำสอนที่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลง ของโลกทุกยุคทุกสมัย มีลักษณะเป็นวิทยาศาสตร์ มีเหตุ มีผล ที่มวลมนุษยชาติสามารถยอมรับ และพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริง การที่จะอุปถัมภ์พระพุทธศาสนาและการนำแนวทางของพระพุทธศาสนาไปเผยแผ่ให้กว้างขวางนั้น พระพุทธองค์ได้ฝากพุทธศาสนาไว้กับพุทธบริษัททั้ง ๔ อันมี ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ที่จะดำเนินการต่อไป แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา อาจกล่าวได้ว่า งานด้านส่งเสริม เผยแผ่พระพุทธศาสนาในการสร้างความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา จะเป็นภาระของฝ่ายสงฆ์เป็นส่วนใหญ่ ฝ่ายฆราวาสจะเข้าไปสนับสนุนช่วยเหลือก็เป็นเพียงส่วนน้อย ประกอบกับปัจจุบันความเจริญทางวัตถุได้เติบโตอย่างรวดเร็ว การแก่งแย่งชิงดี การแข่งขันต่อสู้ เพื่อความอยู่รอด เพื่อการเอาชนะเพื่อความสำเร็จ ก่อให้เกิดความเสื่อม ไม่ยึดมั่นในแนวทางของพระพุทธศาสนา ขาดการพัฒนาด้านคุณธรรมของจิตใจ โลกจึงสับสนวุ่นวาย ก่อให้เกิดปัญหาอาชญากรรม การฉุดคร่าอนาจาร การลักขโมย ฉกชิงวิ่งราว การเอารัดเอาเปรียบทางสังคม นับวันจะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่จำนวนประชากรของโลกเพิ่มมากขึ้น การนำประชากรของโลกไปสู่ทางสงบสันติร่มเย็น จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง จากเหตุผลดังกล่าว ประเทศไทยในฐานะที่เป็นศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนา พุทธศาสนิกชนในไทย จึงจะต้องร่วมแรงร่วมใจกำหนดแนวทางการดำเนินงานด้านพุทธศาสนา อย่างจริงจัง ให้เป็นรูปธรรมอย่างชัดเจน ระดมพลังทั้งภาครัฐและภาคเอกชน เข้าร่วมทำงาน ด้านพระพุทธศาสนา อย่างแท้จริง

         จากข่าวที่ว่าในวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๒๗ สันตะปาปาจอห์นปอลที่ ๒ แห่งกรุงวาติกัน จะได้เสด็จเยือนประเทศไทยอย่างเป็นทางการนั้น ชาวพุทธกลุ่มหนึ่งจึงได้รวมตัวกันขึ้น และตกลงใจกันว่าจะต้องจัดตั้งองค์กรในการประสานความร่วมมือในหมู่ชาวพุทธ โดยอาศัยพระพุทธศาสนาเป็นจุดยึดเหนี่ยวทางใจของบุคคล ให้แต่ละคนสามารถร่วมกันทำงานได้โดยใช้หลักความคิด ร่วมกิจกรรมร่วมทำงาน เป้าหมายคือ ความเจริญมั่นคงของพระพุทธศาสนา เพราะเห็นว่า การเป็นพุทธศาสนิกชนของคนไทยนั้น จะเป็นไปตามทะเบียนสำมะโนครัวเสียส่วนมาก ความรู้ความเข้าใจในพระพุทธศาสนาจนเกิดเป็นศรัทธาปสาทะที่ไม่โยกคลอนหวั่นไหว มีเพียงจำนวนน้อยเท่านั้น อีกทั้งองค์กรของพระพุทธศาสนา ที่จัดตั้งเป็นรูปขององค์กรบริหารคณะสงฆ์ หรือมูลนิธิสมาคมสถาบันที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาเอง การทำงานไม่มีการประสานสัมพันธ์เท่าที่ควรไม่เกื้อกูลกัน ซึ่งผิดกับศาสนาอื่น ๆ

         ดังนั้น ชาวพุทธหลายกลุ่มที่เป็นตัวแทนสมาคมมูลนิธิต่าง ๆ ได้ตกลงว่า ควรจะจัด "งานสัปดาห์ส่งเสริมพระพุทธศาสนา เนื่องในเทศกาลวิสาขบูชา " ขึ้น เมื่อวันที่ ๑๑ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๒๗ ณ ท้องสนามหลวง เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากันระหว่างพุทธศาสนิกชนกับคริสต์ศาสนิกชน ซึ่งการจัดงานครั้งแรกนี้ได้ผลดีพอสมควร เป็นการปลุกชาวพุทธให้ตื่นขึ้น ได้รับการสนับสนุนด้านการเงินจำนวนหนึ่ง

         นอกจากนี้คณะกรรมการจัดงานสัปดาห์ส่งเสริมพระพุทธศาสนา ทั้งฝ่ายบรรพชิตและคฤหัสถ์ ได้ตกลงที่จะจัดงานนี้เป็นประจำทุกปี และกระทำติดต่อกันมาเป็นปีที่ ๒๐ แล้ว และ คณะรัฐมนตรีได้มีมติในที่ประชุมเมื่อวันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๔๖ อนุมัติงบกลางสนับสนุนการจัดงานสัปดาห์ส่งเสริมพระพุทธศาสนาเนื่องในเทศกาลวิสาขบูชา ประจำปี ๒๕๔๗ และสำหรับในปีต่อ ๆ ไปนั้น ให้กระทรวงมหาดไทย ตั้งเป็นงบประมาณปกติประจำปี